به‌گزارش میراث آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، منیژه هادیان دهکردی دبیر علمی کارگاه، با تشریح مطالعات انجام‌شده بر روی بقایای مرد نمکی زنجان، گفت: «نخستین پرسشی که بعد از کشف مرد نمکی زنجان و انتقال آن به آزمایشگاه تحقیقاتی مرکزی (پژوهشکده حفاظت و مرمت فعلی) مطرح شد قدمت آن بود، که با روش طیف‌نگاری جرمی و ارسال نمونه‌ها به آکسفورد 1700 سال تخمین زده شد.»
او با بیان اینکه یکی از روش‌های متداول در سال‌یابی، آزمایش کربن 14 است افزود: «در این روش حدود 200 تا 300 گرم نمونه نیاز است و چون استخوان خشک‌شده وزن حجمی کمی دارد استفاده از روش کربن 14 به بخش زیادی از مرد نمکی آسیب می‌زد و باعث تخریب می‌شد؛ به همین دلیل از روش طیف‌نگاری جرمی استفاده شد، چراکه مقدار نمونه در این روش فقط چند میلی‌گرم است.»
او روش کربن 14 را بسیار زمان‌بر و طولانی دانست و افزود: «میزان کربن 14 در بدن همه موجودات زنده ثابت است و بعد از مرگ این میزان به‌مرور زمان کاهش می‌یابد و از بین می‌رود؛ بنابراین با اندازه‌گیری کربن 14 و با محاسبات بسیار پیچیده می‌توان سال‌یابی کرد و قدمت موجود موردنظر را مشخص کرد.»
هادیان افزود: «برای تعیین مقدار کربن 14 دو روش وجود دارد: یکی بررسی پرتوهای ساطع‌شده و دیگری اندازه‌گیری مقدار کربن 14، که روش دوم دقیق‌تر اما گران‌تر است.»
او در ادامه به بررسی‌های ژنتیک مرد نمکی زنجان اشاره کرد و گفت: «در بررسی‌های ژنتیک مشخص شد بقایای به‌دست‌آمده متعلق به یک فرد است و با کمک رادیوگرافی و سی‌تی‌اسکن سن مرد نمکی 40 سال تخمین زده شد.»
به‌گفته منیژه هادیان، با توجه به شکستگی دور حلقه چشم و آسیب‌های موجود در بافت نرم و فرم جمجمه، مشخص شده که این فرد بر اثر ضربه شدید به سمت راستِ سر جان داده است.
شرکت‌کنندگان در این دوره آموزشی ــ که به‌مدت 3 روز به‌همت پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی‌فرهنگی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری برگزار می‌شود ــ به‌طور نظری و علمی با روش‌های دستگاهی و آزمایشگاهی و کاربرد آن‌ها در زمینه آثار تاریخی و باستانی آشنا می‌شوند.
انتهای پیام/
